انتقادی که مارتین بونکرت رئیس EVG در مصاحبه با t-online بیان کرد نیز در مقابل این پس زمینه قرار دارد:
اگر هر دو را کنار هم بگذارید، می توانید به این نتیجه برسید: مشکلات دویچه بان تنها در دهه جاری ما را همراهی نخواهد کرد. حتی پس از سال 2030، قطارهای وقت شناس هنوز نمی توانند بخشی از زندگی روزمره مسافران آلمانی و رانندگان گاه به گاه باشند.
“من همیشه می گویم: سفر با قطار آخرین ماجراجویی آلمان است. کیفیت در زیرزمین است، نه تنها از نظر وقت شناسی و این موارد جدا نیست.» در مقایسه بین‌المللی، دویچه بان هنوز موقعیت خوبی دارد، اما با پشتوانه سرمایه‌گذاری حدود 90 میلیارد یورویی، باید کارهای زیادی برای جبران کمبودهای سال‌های اخیر انجام شود.
Bunkert چندین سال است که در هیئت های نظارت دویچه بان و DB Regio فعال بوده است. بنابراین او می داند که در DB چگونه است: تعداد تاخیرها از یک اوج به اوج دیگر بالا می رود. قطار هنوز آنجا بود هرگز قبل از آن اینقدر غیر وقت شناس خرابی کل قطار نیز رایج تر می شود.
دویچه بان نمی تواند از مشکلات خارج شود. شبکه مسیرها ناخوشایند است، قطارها بیش از هر زمان دیگری بی وقت هستند و همه جا کمبود پول وجود دارد. در میانه چنین آشفتگی هایی باید به تمسخرهای زیادی گوش دهید – همچنین یا به ویژه وقتی که تقریباً از ردیف خود شما می آید.
ICE L جدید همچنین باید برای سفرهای منظم و به موقع باید مدت زیادی منتظر بماند:
این راه آهن آلمان این آسان نیست، برعکس: در حال حاضر تقریباً از همه طرف می آید. شهرت عمومی با هر تاخیر کاهش می یابد، هر لغو قطار کمی بیشتر. سپس اعتصاباتی وجود دارد که در حال حاضر برنامه های سفر مشتریان DB را به هم می زند.
و این تازه آغاز راه است. در سال های آینده، DB در مقیاس بزرگ بسازید تا شبکه مسیر را دوباره به شکل خود بازگرداند. سپس تعداد نسبتاً زیادی مسیر بسته شده است. سپس قطارهای بیشتری باید تغییر مسیر داده یا لغو شوند. برخی از مسیرهای کابوس آینده محکم