با این حال، احتمالاً بزرگترین مزیت این است که الکترود LFP نسوز است. احتمال احتراق، به عنوان مثال به دلیل شارژ بیش از حد، دمای بالا یا اتصال کوتاه، به طور قابل توجهی کمتر است. این به این دلیل است که حتی اگر لایه جداکننده داخل باتری آسیب دیده باشد، اکسیژن قابل اشتعال آزاد نمی شود (منبع: accudu.de).
معایب سلول های LFP
به دلیل عدم وجود این فلزات سنگین بسیار سمی، باتری های LFP هستند به طور قابل توجهی دوستدار محیط زیست است. علاوه بر این، کبالت اغلب تحت شرایط مشکوک استخراج می شود. علاوه بر این، تمام فلزات در باتری LFP و قطعات بزرگی از مواد الکترود بازیافت شده اراده.
حتی اگر باتری‌های LFP به طور قابل توجهی سنگین‌تر و بزرگ‌تر باشند، زیرا هنوز از نظر چگالی انرژی عقب هستند، مزیت‌ها به وضوح بیشتر از آنها است. به خصوص هزینه ساخت پایین به همان خوبی نیرومندی نقاط فروش منحصر به فردی هستند که باتری های LI نمی توانند با آنها رقابت کنند. این هم بر پایداری چرخه و هم بر خطر کمتر انفجار و آتش‌سوزی تأثیر می‌گذارد.
در همان زمان، باتری ارائه می دهد جریان جریان بالا و پایدارکه آن را به ویژه برای کاربردهایی با حداکثر نیاز و پیک توان مناسب می کند. علاوه بر این، عمر مفید قابل توجه آن است: باتری باید 10 تا 20 سال دوام بیاورد. با توجه به آزمایش طولانی مدت یک باتری LFP، باتری ثابت کرد 28000 چرخه شارژ هنوز 65 درصد از ظرفیت اولیه خود را دارد (منبع: solar3.de). باتری های LFP نیز در صورت شارژ تا 100 درصد قوی تر هستند.
علاوه بر این، سرعتی است که محققین در آن انجام می دهند پیشرفت در شیمی سلولی کتاب. اخیراً، شرکت SVOLT موفق به ساخت یک باتری LFP با 200 وات ساعت بر کیلوگرم شده است، مدل های مدرن تسلا 3 باید قادر به تولید حدود 125 وات ساعت بر کیلوگرم باشند (منبع: edison.media). بنابراین سلول‌های فسفات آهن لیتیوم هنوز پتانسیل زیادی دارند که باید از آنها استفاده کرد.
تاکنون، باتری‌های قابل شارژ با الکترودهای فسفات آهن لیتیوم مانند رویای هر سازنده خودروی الکتریکی به نظر می‌رسد. با این حال، گرفتن وجود دارد. مشکل کمتر است تراکم انرژی. این گاهی اوقات به طور قابل توجهی کمتر از باتری های لیتیوم یون معمولی است. باتری های دوم حدود 180 وات ساعت در هر کیلوگرم (Wh/kg) تولید می کنند، باتری های دارای فسفات آهن 90 تا 110 را مدیریت می کنند (منبع: smaveo.de).
“LFP” مخفف لیتیوم آهن فسفات (شیمیایی: LiFePO4) است و یکی از باتری های لیتیوم یونی است. تفاوت با باتری LI که قبلاً استفاده می شد این است که الکترود مثبت باتری است فسفات آهن ساخته شده. در اکثر باتری‌های لیتیوم یونی دیگر، این معمولاً شامل: اکسید کبالت.
برای یادآوری: مانند هر باتری دیگر، یون های سدیم برای ذخیره شارژ در الکترودها استفاده می شود. الکترود یک نقطه رسانای تماس با الکترولیت است که ماده ای است که یون ها جریان الکترونیکی را از طریق آن حمل می کنند.